zangırdıyor "sinn"im

Gerrit van Honthorst, The Tooth Puller, 1628

bir yay bir ok bir kudret
oku geren bir fail yahut belki de katil
atmaya gayret ediyor ne varsa elinde avucunda oka benzer
ama attığı değil bilinçaltı zira kusuyor her gece
tam olarak rüyasının göbeğine
alt katmanlarının en dibinde, dibinin dibinde
her ne var ise

fırlattığı söz değil kelam değil
dili kesilse de çare hiç değil
hapşuruverir zira öksürmese de
zihninden taşarcasına her kelime
onun için hayırlı olsun size
onun için mübarek olsun bize
sizden bize gelesiye bir bütün halinde
tutamaçlarıyla ahtapotumsu lakırdılar
sizden bize gelesiye bir çöplük halinde
memleket kurtaran, insanı abad eden
imarı mamur, beyti şâd eden tasfiye

ben hala atamadım bilinçaltımdaki çöplükten tek kıymık
verilseydi nemrut olmak imkanı
belki de atar gibi ibrahim'i ateşe
hazırlık yaparcasına nümâyîşe
ben de bir rüya kurgulardım en estetik en kusursuzca
ve o ateşe
uyumak ya da sarhoş olmak mancınığıyla
atıverirdim bilinçaltımı
hadi bakalım kusuyor musun yanıyor musun
belalı düşünce

ama gelgelelim olmadı böyle bir lütuf ya da ikram
öylece kalıverdi sönmez ateş, istifra edilmez madde
madde mi ondan bile değilim emin

onun için bir dişçi çekiyormuşçasına dişlerimi kökünden
soğuk en soğuk iklimlerde geziniyormuşçasına
zangırdıyor "sinn"im
yaşım ondan belli olsun da bana demek görevi düşmesin diye
işte ondan zangırdıyor haşmetli istençle "sinn"im!