Sâfî Gerçeklik

Bir masal değil hayat
Ya da kısa bir roman
Bir film hiç değil aslında 
Kabul ediyorum artık hayat 
Tamamıyle bir gerçek
Yalnız içinde bazı sınırlı şeyler
Ona ait olabilir sadece
Belki böylesi daha uygun imana
Fakat halel gelmiyor tümlüğüne
Mesela sen içindesin onun
Sen, bir tek sen dahi olsan
Halel gelmiyor onun gerçekliğine
Çünkü sen pembe hatta kırmızı bulut olsan da
Çünkü sen hiç bilinmeyen, hayali dahi mümkün olmayan
Bir renk olsan da sen
Geçerli ve de gerçek kılıyorsun onu
Mesela sen hiç duyulmamış bir nota olsan da enstrümanlar seni duyurmaya imkan tanımasalar da
Sen kılıyorsun onu ve her neyi dahil ettiysen 
Sana dair olan her ne varsa
Sâfî gerçeklik...

Bön bön bakıveriyorum sana 
Ayna mısın?
Olmasan ya da öyleysen
Ne fark eder ki?
Bön bön bakıveriyorum sana 
Sâfî gerçeklik...

Manzumelere mevzuata
Kelâma evrâka sığmayan sen
Nasıl da sığıverdin şiire?
Halbuki sığdıramazken seni kalbime...

Nasıl da tek olabiliyorsun?
Mündemiçken bünyende tüm gerçek olan güzellikler
Böylesi tabi ki daha iyi
Uygun diyemiyorum katiyen 
Zirâ refere edilecek başka bir ayrı gerçek yok ki!

Tahterevallinin bir ucunda 
Sen varken olanca varlığınla
Var mıdır ki kılası dengede
Seni, sana, sensiz, karşında
Var mıdır bu dilemmanın
Onları ya da beni aydınlatacak 
Sadece özce bir açıklaması?

Ben sana dair olunca, her neyse
İstemiyorum ne bir açıklama ne de bir sebep
Zirâ ön kabullüyüm sana
Ön yargı bile denemez buna
Çünkü yargıcı nasıl olabilirim
Senle alakalı bir değerlendirmenin?

Nasıl savunabilirim ya da 
Aleyhine herhangi bir iddiada nasıl bulunabilirim?
Konu da sensin, yetki de sen
Yargıç da sensin, yargılanacak varsa eğer o da sen
Ama ben değilim bir yargıda bulunacak olan
Ama ben değilim ön yargı sahibi olan

Sadece sana ve sana dair olan her ne var ise 
Ona ve onlara karşı ön kabullüyüm
Zirâ yalın ve de sâfî gerçek 
Evet, o sensin...